Ontmoet: Raeef

Sommigen worden gedreven door een drang tot vernieuwing, anderen willen vooral hun creativiteit de ruimte geven. Maar allemaal delen we de ambitie om iets te maken waar we trots op kunnen zijn. In een poging ons voor te stellen, laten we in deze reeks onze medewerkers aan het woord over hun leven en werk, hun drijfveren en dromen. Vandaag is dat iemand die met zijn familie de oorlog in Syrië ontvluchtte en bij Unc Inc belandde als stagiair development. Maak kennis met Raeef. Of Ralf.

17 december 2020
placeholder

Stel jezelf eens voor, Raeef.

"Hallo! Mijn naam is Raeef Ibrahim. 22 jaar geleden werd ik geboren in Aleppo, Syrië maar in de zomer van 2015 ben ik met mijn ouders en twee broers voor de oorlog gevlucht naar Nederland. Nu woon ik met mijn familie in Hoofddorp. Mijn oudste broer vertrok al in 2012 na zijn studie geneeskunde en werkt als arts in Duitsland."

"Ik studeer Software Engineering aan de HvA (Hogeschool van Amsterdam) en zit nu in mijn derde jaar. Bij Unc Inc zit ik in de laatste weken van mijn meeloopstage als developer en dat bevalt heel goed. Ik help mee bij de ontwikkeling van mobiele apps en webapplicaties, vooral die van onze klant HVC."

"Zoals veel kinderen had ik ooit de droom om profvoetballer te worden en hoewel dat niet gelukt is, ben ik nog steeds gek op voetbal. Hieronder zie je bijvoorbeeld een foto van toen ik nog speelde in de 0-19 van Jalaa SC. En op die andere foto’s draag ik het zwart-oranje tenue van FC VVC uit Nieuw-Vennep. Daarna heb ik ook nog bij SV Overbos in Hoofddorp gespeeld maar door corona ben ik even gestopt. Om toch met voetbal bezig te zijn, heb ik in de weekenden een bijbaan als Football live data operator bij Gracenote (een bedrijf van Nielsen, red.) waarin ik data van live voetbalwedstrijden registreer voor gebruik op TV of in app."

placeholder
placeholder
placeholder
placeholder
placeholder

Ik zag dat je op Facebook de naam Ralf gebruikt. Hoe zit dat?

"Officieel is het Raeef maar eigenlijk zou ik Ralf gaan heten toen ik werd geboren, vernoemd naar de aartsengel Rafaël, zoals mijn moeder had gewild. Onderweg naar de burgerlijke stand bedacht mijn vader zich echter en besloot hij me in te schrijven als Raeef, om me te vernoemen naar zijn beste vriend. Daar was mijn moeder zó boos over dat ze me altijd Ralf is blijven noemen. En dat doet de rest van mijn familie en vrienden nog steeds. Maar ik gebruik en luister naar beide namen."

placeholder

Hoe ben je terechtgekomen in software development?

"Als kind vond ik alles wat te maken had met computers en apps al leuk. Daarom stelde ik me al op jonge leeftijd tot doel om later een IT-studie te gaan doen. Maar door de oorlog in mijn land kon ik de middelbare school niet afmaken. En dus moest ik in Nederland op zoek naar een oplossing om alsnog mijn droomstudie te starten. Dat was natuurlijk niet makkelijk want daarvoor moest ik eerst de Nederlandse taal leren. Na ongeveer twee jaar was ik geslaagd voor NT2 (Nederlands als tweede taal, red.) op b2-niveau, maar had ik nog geen diploma van de middelbare school om een studie te mogen starten. Gelukkig biedt de Hogeschool van Amsterdam buitenlandse studenten de mogelijkheid om een schakeljaar te doorlopen en daarmee het benodigde diploma te halen. Zo kon ik alsnog aan de studie Software Engineering beginnen."

placeholder

Dus als ik het goed begrijp, begon je twee jaar na je komst uit Syrië al aan een Nederlandstalige HBO-studie? Wat ontzettend knap!

"Nou, het was ook echt lastig. Omdat ik nog helemaal geen ervaring met programmeren had, maar inderdaad ook omdat mijn Nederlands eigenlijk nog niet goed genoeg was om de opleiding te kunnen volgen. Ik was dan wel geslaagd voor die cursus Nederlands op b2-niveau, wat de opleiding vereiste, maar dat is nog iets heel anders dan de taal spreken. Daarom zocht ik ook heel bewust bijbanen waarbij ik Nederlands moest spreken, om er snel beter in te worden. Zo werkte ik in de horeca van de Johan Cruijff ArenA en als verkoopmedewerker bij de H&M. Met hard werken en hard studeren kreeg ik langzaam de taal onder de knie en nu zit ik alweer in het derde jaar van de opleiding."

"Daarbij is het fijn om – naast Nederlandse – ook een paar Syrische vrienden op school te hebben. We zitten in dezelfde situatie en we kunnen elkaar dus goed helpen. Maar ja, het tweede semester ging de school dicht door de corona-maatregelen dus dat is wel jammer. We hebben een keer afgesproken via Skype maar dat is toch anders. Het is dus wel een beetje saai zo."

Dat moet een hele verandering zijn geweest, van je leven in Syrië ineens naar het leven in Nederland.

"Dat valt eigenlijk wel mee. Mensen zijn heel verschillend en dat is hier niet anders. In Aleppo woonde ik al in een grote stad en stadsmensen lijken denk ik overal wel een beetje op elkaar. Natuurlijk zijn er verschillen. Hier is alles veel meer georganiseerd, in Syrië improviseren mensen meer. In Syrië zijn werkdagen langer, maar is er meer tijd voor humor op het werk; voor het maken van een grapje. Hier is het allemaal wat serieuzer."

"Op school lijkt het juist weer andersom te zijn. Veel van mijn Nederlandse vrienden zijn toch meer bezig met wat ze in het weekend gaan doen, met feestjes en meisjes en zo. Ik denk dat ik mijn studie toch wat serieuzer neem."

placeholder

En toch, jullie zijn niet voor niks gevlucht. En je hoort de meest vreselijke verhalen over gevaarlijke overtochten en vreselijke vluchtelingenkampen. Hoe was dat voor jullie?

"Wij hebben veel geluk gehad, want toen wij in 2015 naar Nederland kwamen waren de grenzen nog niet gesloten. Natuurlijk is het gevaarlijk; want je reist illegaal zonder visum, je passeert militairen die op je mogen schieten en er zijn criminelen die je willen chanteren. Maar bij ons is het gelukkig allemaal goed gegaan." 

"Ik weet niet meer precies hoe lang de reis duurde, maar we kwamen uiteindelijk zonder veel problemen aan in Ter Apel (de Centrale Ontvangst Locatie van het COA, het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers). Een dag later vertrokken we alweer naar Dronten, naar een asielzoekerscentrum voor minderjarigen met heel vriendelijke begeleiders. Uiteindelijk kregen we een verblijfsvergunning en een huis in Hoofddorp."

"Ja, het is in Hoofddorp natuurlijk heel anders dan in Aleppo. Op straat was het heel gevaarlijk. Toen ik 15 was liep ik een keer op straat toen er vrachtwagen passeerde, ik zie die chauffeur nog zo voor me. Verderop zag ik hem rechtdoor rijden in plaats van linksaf te slaan. Ik stond op ongeveer 50 meter afstand toen de vrachtwagen met een enorme knal explodeerde. Het scheelde niet veel of ik was er niet meer geweest."

Jeetje, wat heftig!

"Ja, dat is het engste dat ik ooit heb meegemaakt."

Maar snel terug naar het veilige Nederland dan, en naar Unc Inc. Vertel eens over het team waarin je meeloopt.

"Ik loop mee bij het ‘A-Team’ (een van de drie productieteams, red.). We zijn met vier developers, een product designer en een project manager. Vanaf de eerste dag voel ik me onderdeel van het team. En dan niet als stagiair, maar als een echte medewerker. Dat vind ik heel leuk. Nico de Groot (Lees 'Ontmoet Nico') is mijn stagebegeleider en hij helpt me heel veel. Niet alleen met programmeren, maar ook met mijn stageopdrachten voor school. Ik vind het heel knap hoe ze zoveel verschillende opdrachten kunnen doen, maar allemaal met dezelfde hoge kwaliteit. Dat maakte ook mijn stage heel interessant."

placeholder

Wat vind je leuk aan werken bij Unc Inc?

"Als meeloopstagiair heb ik natuurlijk heel veel geleerd, maar het lijkt alsof iedereen hier wilt leren. Van manager tot developer, iedereen wil zich blijven ontwikkelen. Ik denk dat het daarom een heel goede plek is om stage te lopen. Er wordt echt naar je geluisterd en je mening wordt gewaardeerd, ook als stagiair. Bij Unc Inc heeft iedereen respect voor elkaar. Het is als een grote familie waarbij iedereen voor elkaar zorgt."

Wat is het eerste dat je vrienden zouden zeggen als ik ze vraag om je te omschrijven?

"Het eerste wat mijn vrienden over mij zouden zeggen is dat ik humor heb denk ik. En ik denk ook dat ze zeggen dat ik altijd gemotiveerd ben en energie geef."

Is dat anders bij je collega’s, denk je?

"Op werk ben ik toch iets minder een grappenmaker, misschien ook omdat ik nieuw ben hier. Ik zei al dat ik mijn opleiding heel serieus neem en deze stage dus ook. Ik denk daarom dat mijn collega’s me best serieus vinden en zien dat ik hard werk. Dat hoop ik in ieder geval."

placeholder

Welk moment in je leven is bepalend geweest voor waar je nu bent?

"Een heel belangrijk moment, was toen ik door de Hogeschool van Amsterdam werd toegelaten tot het schakeljaar-traject. Als ik daar niet was aangenomen, dan had ik naar het mbo gemoeten, of zelfs naar havo 3. Als dat was gebeurd, dan had ik nu eindexamen havo moeten doen met mensen die 5 of 6 jaar jonger zijn dan ik, in plaats van het derde jaar van de HBO."

Droom eens weg, hoe zou je leven er over 5 of 10 jaar uit kunnen zien?

"Na mijn studie zou ik graag bij een groot bedrijf aan een groot project werken. Dan denk ik bijvoorbeeld aan een app voor bol.com, KLM of een internetprovider. Zo’n bekende naam staat goed op je cv, en voor een Syrische vluchteling is dat extra belangrijk, denk ik. En grote bedrijven betalen vaak ook goed. Maar mijn droom is om een eigen bedrijf te hebben: een eigen bureau voor software development. Een bureau als Unc Inc ja, haha."

Wat is het beste advies dat je de lezers kunt geven?

"Als je iets wil bereiken, dan moet je gewoon hard werken en niet luisteren naar negatieve reacties. Niets is onmogelijk als je er hard voor werkt en erin gelooft."

placeholder

Who’s next?

"De volgende keer mag jij jezelf interviewen, Jos (van der Lem, strateeg en, ehm, interviewer)."

Wil je ook stage lopen bij Unc Inc?

We zijn altijd op zoek naar talent, wie je ook bent.